Sem vprašal mamico,
ki žgance kuhajo,
če oni kaj vedó,
kam je veselje šlo.

Veselja ni nikjer,
nikjer, nikjer, nikjer,
veselja ni nikjer,
nikjer, nikjer.

Sem vprašal ptičice,
k’ po zraku letajo,
če oni kaj vedó,
kam je veselje šlo.
Veselja ni nikjer…

Sem vprašal ribice,
ki v vodi plavajo,
če one kaj vedó,
kam je veselje šlo.
Veselja ni nikjer . . .

Sem vprašal kelnar’ce,
ki vince točijo,
če one kaj vedó,
kam je veselje šlo.
Veselja ni nikjer . . .

Sem vprašal fantiče,
ki v vasi pojejo,
če oni kaj vedó,
kam je veselje šlo.

Veselje je pri nas,
pri nas, pri nas, pri nas,
veselje je pri nas,
pri nas, na vas.’